3 anioły + 3 kolory

Anioły są wśród nas. Wiedzieliście? One zwykle kierują nas na dobre ścieżki, kiedy błądzimy, łapią za rękę, kiedy grozi nam niebezpieczeństwo, pomagają w trudnych chwilach.



















Anioł bywa samotnikiem. Czasem z wyboru, czasem z konieczności, czasem z nieumiejętności zaistnienia na dłużej wśród ludzi. Anioła zwykle spotykamy nagle i równie niespodziewanie znika. Podszeptuje do ucha dobre rozwiązania, pojawia się w delikatnych podmuchach wiatru, daje się spotkać w ciepłym słowie mijanego przechodnia, w blasku słońca w środku dnia, w przebłysku nadziei, kiedy już nic na nią nie wskazuje, w radosnym szczebiocie dziecka. Czasem wystarczy mieć otwarte oczy i uszy...



















Pejzaż pochodzi z tajemniczego ogrodu wrażeń i posiada cudowną moc komponowania się z każdym wnętrzem. W połączeniu z jesiennymi barwami daje jednocześnie efekt soczystości. "Trzy kolory" - akryl, 60x70cm, płyta pilśniowa.

DUCH WRAŻENIA

patrz uważnie. zapamiętaj. Duch Wrażenia rozbudza wrażliwość na działanie zmysłu wspomnienia. Przywołuje piękno z przeszłości. pomaga radzic sobie z teraźniejszymi smutkami.
Love Him!!!



nawiedził mnie dziś i kazał odkopać mój tryptyk patrzący różnymi wrażeniami na Ciebie!
Duch Wrażenia jest delikatny, pojawia się zawsze, gdy jestem smutna, ma cudowne właściwości rozpromieniające mój urok kobiecy.

trzy razy akryl 110x56 cm.
Duch Dawnej Namiętności - ten z czerwieniami i blekitami
Duch Drzewa - ten z nosem
Duch Romantyczności - ten z liśćmi


wszystkie do obejrzenia na żywo!

z wyobraźni, pamięci, emocji

przedstawiam dwie odsłony portretu przetworzonego. natura prowokuje do interpretacji. modyfikacja twarzy wymaga dużego wyczucia 'materii'. nie odważyłabym się robić takich eksperymentów bez uprzedniego rzetelnego studiowania portretu klasycznego, bez wielu prób odtwarzania wizerunku postaci z natury.

te obrazy są na sprzedaż!

1. "Panna Młoda" - akryl, płyta pilśniowa, format - 46x62 cm

2. "Cierń" - akryl, płótno, format - 100x70 cm

czerwona ważka

czerwona? blekitna? blada? zaciekawiona? oddycha szeptem. afirmuje piekno. ociepla spojrzeniem. tworzy wlasna mitologie? powoli usypia kosmicznym pylem nerwowosc. krew buzuje w zylach. mimika. halas. sztuka konwersacji.



energie zgromadzen towarzyskich rozswietla rozowym swiatlem alkohol nocy. upojona atmosferycznym szalem, wspolgra z duchem adrenaliny spotkan. potem cudownie zasypia kojacym snem przechodzac metamorfoze kolejna. zmieniajac stany skupienia.

bardzo szybko trzepocze skrzydelkami. smieje sie na pstrykniecie palcem. latwo wylac z niej jezioro placzu.

spieszy sie, szamocze i gna coraz predzej, by w koncu uswiadomic sobie, ze teraz trzeba zwolnic. zmienia kolory w zaleznosci od nastroju. ma wrazliwy sluch, wech i bystre oko. raczej naiwnie widzi ten swiat. potrafi sie cieszyc, zawstydzajac tym konserwatystow obyczajowych. spontanicznosc zachowan daje zludzenie niestalosci, ale to tylko sie wydaje.

melancholijnie wypija dwie kawy dziennie siadajac na galezi rozmyslan. daje sobie wtedy wytchnienie, a potem moze znow szybko dzialac pobudzona kofeinistycznym nalogiem.

to taki poczatkujacy kierowca samochodu, co robi zabki. zryw i podskok w zatrzymaniu naglym - tak cyklicznie... i ona tak ma.

zbyt emocjonalna, impulsywnie reakcyjna.

nie spi z niepokoju = spi w pokoju.

aktywna nad wyraz lub wyciszona jak szum lasu.

bardzo wesola lub bardzo smutna. kontrasty.

ciagle pobudzanie i uspokojenie.

w rzesach zapada sie odurzona miloscia.

narazona na zranienia wylicza smutki i radosci.

szuka.

spala sie plomien zycia w intensywnosci odczuwania.

co dzis mi powiesz na dobranoc???

prosze, napisz!

dlaczego?

co ukrywam w bezmiarze morza moich łez...

jak daleko wypuszcze czasteczki mojego ducha, by nie opuscic ciala... moje mysli uciekaja ode mnie, od realnosci mojego materialnego swiata. to rodzaj obledu nieuleczalnego. wlasciwosc mozgu, czy natura? jesli mozg moze stworzyc boga to musi byc opetanym magicznym narzedziem, ktory tworzy zludne swiaty.

tak zatopieni w tych uludach... pogoni nie wiem za czym, szukaniu bogactw tego swiata zyjemy jakos tak troche ulomnie. a przeciez gory przeniesc mozna wcale nie uzywajac sil fizycznych.

mam silne przekonanie, ze mozemy duzo wiecej. mamy power, ktorego nie wykorzystujemy i nie rozumiem naprawde DLACZEGO?

zamów portret lub inny obraz!

moje portrety. kawałki duszy. różne techniki. różne klimaty. wynikają z wnikliwej obserwacji osoby. zawierają emocje, prawdę o modelu, różnie aranżowane.

/pierwszy - TECHNIKA MIESZANA

/drugi - PIÓRKO

/trzeci - PASTEL OLEJNY

/czwarty - OŁÓWEK

/piąty - AKRYL, praca dubluje postać tej samej kobiety, w której pewna transformacja, pokazuje dwie strony natury.

dualizm, przenikanie, dwoistość natury kobiecej, przewrotnej, niebezpiecznej, łagodnej, delikatnej, wesołej lub smutnej, czasem naburmuszonej i nieprzeniknionej, pogodnej, tajemniczej i ekscytującej.

można zamówić u mnie dowolny portret. kobiecy, męski, portret dziecka lub portret zbiorowy.
maluję ze zdjęć lub z natury.
kontakt mailowy: dominika.daszewska@gmail.com
serdecznie zapraszam!!!

olśnienie

...poranne przebudzenie bywa ciężką próbą cierpliwości
i panowania nad sobą.

zbyt łatwo przychodzi mi, niewyspanej, generować słowa o podwyższonej wartości irytacji i decybeli.

szybko wychodzę na balkon, gdzie widoki, powietrze i światło dnia dość szybko odsuwają niekorzystne poranne odczucia pozbawione kontroli zbyt często.

...postać Picassa w mężczyźnie ukazującym plecy

z mojego punktu patrzenia;

...pieknie skomponowana z chodnikową ścieżką

i zielenią otaczającą bloki sylwetka dziewczyny w stroju złożonym z bladego różu i gładkiej, niezobowiązującej zieleni;

...drzewo widziane z góry rosnące na niemalże kiczowatej zieloności trawy bijącej intensywnością i rozświetleniem drgającym w źdźbłach murawy;
liście, jak kiście winogron słońcem perliście rozedrgane,
tworzące krople połyskliwe, jak okrągłe, wszystkowidzące Oczy.

...zamglony obraz poranka, opary wilgoci unoszą się nad łąką lekko oświetloną wstałym dopiero słońcem. promienie solarne przenikają przez mgłę , która wzniosła się kilka metrów nad ziemią nie dotykając moich nagich stóp. rozbielony kolor traw, Turnerowskie rozmycie kształtów
w atmosferycznej kompozycji pejzażu miejskiego.
współistnieją obok siebie dwa światy. ludzkie budowle, konkretne, stabilne, nieruchome współczesne jaskinie mieszkalne i ostoje architektoniczne dla użytku publicznego. rozwijają się coraz doskonalsze konstrukcje komponowane razem ze światem natury, którą człowiek chce uczynić sobie posłuszną. ale to ona nadaje charakteru każdej chwili, każdej wzniesionej budowli, zmieniającej swą poetykę w zależności od panującej aury.

podobnie jest z kolorem i jego atrybutem - barwą. kolor jest jeden, barw może być wiele. jeśli dodamy pozostałe dwa artybuty - jasność i natężenie, zyskamy nieskończoną ilość konfiruracji, które dają zmienny obraz każdego kadru otaczającej nas rzeczywistości.
patrzeć i widzieć, dostrzegać, odświeżać wciąż oko.

...przez kalkę mgły zaburzona ostrość widzenia, rozproszone atomy mleka tworzą firankę pajęczą kamuflując wycinek życia. mętny powidok świetlny, pointylistycznie rozbita płaszczyzna obrazu, którą składam jak rozproszone kawałki puzzli. świetlistość barw rozbita na miliony cząsteczek, dyfuzja, tworząca niekończące się iluzje.
widok za oknem, niezmieniony w wyobraźni. wielka orkiestra muzyków uśpionych w ptasim trelu. dzienny koncert zmysłów. zestrojone precyzyjnie instrumenty zaspanych grajków uświęcają chwilę.

...i tak właśnie wstaję tuż po świcie. poranna mgła zaczyna już rozpraszać ciemności nocy. rozświetlane bladością kształty stają się coraz bardziej konkretne, chociaż jeszcze zaspane, powoli aktywnieją. nieśmiałe blaski słońca przenikają przez wilgoć rannej rosy. romantyczna aura budzącego się świata. promienie rozgrzewają zastygłe budynki, ocieplają mokre łąki, upojone swą wilgocią, przenikają przez zziębnięte wczesnojesienne liście drzew.
jeszcze noc ostatkiem sił walczy z blaskiem dnia, aby za chwilę odejść dostojnie na drugą stronę globu. pojedyncze głosy podniebnych aniołów skutecznie rozgarniają mrok. tylko ludzie pragną jeszcze w nim pozostać. czarno ubrani przemierzają ulice, pędząc, jak codziennie. bezdźwięczne ciemne postacie, jak widma, jak cienie przemieszczają się, by zadośćuczynić powinnościom...

portret

mam ogromny wpływ na kształtowanie pejzażu mojej twarzy. teraz nie uciekniesz przed moim wzrokiem. ostrość spojrzenia zmusi Cię do myślenia abstrakcyjnego, pobudzi uśpione komórki Twojego mózgu, a nawet możesz popaść w lekką nostalgię....





siła ekspresji, temperamentu, osobowości człowieka zawarta jest w jego twarzy. z oblicza można wiele wyczytać. można wchodzić coraz głębiej lub zatrzymać się na pewnym etapie.


pokazuję prawdę, nagość emocji bezwstydnie odartą z koszmarnych masek

twarz ludzka jest mi niezwykle

bliska tematycznie. skad to ukochanie portretu?humanistyczne ukierunkowanie, ciekawosc czlowieka,

cheć wniknięcia

i dialogu również

poza werbalnego...

świat kobiet wciąga, to ocean bez dna, to świętość, upadłość, poza i szczerość, której nie lubimy. stłoczone na jednej planecie tworzą kolory, niezliczoną liczbę odcieni, walorów, odsłon. zmienne niczym kameleony zaskakują różnorodnością. płyną ulicami miast z lekkością motyla oglądane pośpiesznie w tłumie wzbudzają zachwyt, uśmiech, złość... Kobieta nie jedno ma imię.................

pasja

pasja powinna być żywym elementem codzienności.

każdego dnia zbieram wrażenia wizualne, dźwiękowe,

dotykowe

oraz takie, których jeszcze dziś nie nazwę tutaj. ..

z całą pewnością mogę stwierdzić, że te wizualne,

wzrokowe, obrazowe - wszystkie związane z patrzeniem

- mają dla mnie kluczową wartość.

nie muszę mówić dlaczego..?

poważnie? to kwestia otwartości. przepuszczalności dla pewnych wrażeń, pozwolić im wejść i zagościć w nas. potem przychodzą inne i razem sobie rozmawiają. z tych rozmów czasem coś się rodzi, wyłażąc na zewnątrz nawet przenika na powierzchnię podobrazia i czasem tworzy dość zadowalające efekty. czyli wybuchowa mieszanka tego, co nas spotyka, skumulowana, streszczona i wyselekcjonowana emanacja nas samych. może być piękne, smutne lub groźne, jeśli szczere. czasami totalny chaos.

trzeba walczyć o prostotę i syntezę, spójność, harmonię

czystość przekazu, jasność myśli.

czasem nie da się znieść tego wszystkiego.

tak dużo naraz, tak silne oddziaływanie,

taka intensywność, że pomieścić tego

nie sposób w jednym człowieku....

i wtedy...

pojawiają się demony szaleństwa...

...tak na prawdę, życie z pasją daje poczucie pełni, wtedy zwykle czujesz, że żyjesz, a to, co robisz jest tylko Twoje, później możesz sie tym dzielić i mieć niezłą radochę!

pasja to zachwyt, pasja to miłość twórcza, spontaniczność działań przy jednoczesnej konsekwencji i ciągłości, zanurzenie w pełnym emocji własnym świecie, do którego wciąż powracam, wciąż inna, zawsze ta sama.